راه‌های در امان ماندن از برخورد فاجعه‌بار یک سیارک با زمین

برخورد سیارک‌های بزرگ و خطرناک، یک تهدید بالقوه برای زمین به شمار می‌رود اما ناسا تاکید دارد که می‌توان این خطر را دفع کرد.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، اگرچه ناسا اخیرا تایید کرده است که می‌تواند یک سیارک قاتل را از مسیر آن به سمت زمین منحرف کند اما این پرسش هنوز برای مردم وجود دارد که اگر سیارک قاتل به زمین برخورد کند، چگونه زنده خواهند ماند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جدیدترین برخورد فاجعه‌بار، ۶۶ میلیون سال پیش رخ داد و دایناسورها را از بین برد. برخی از دانشمندان باور دارند که ما احتمالا باید در انتظار یک برخورد بزرگ دیگر باشیم.

با این عذاب اجتناب‌ناپذیر که جامعه علمی را فرا گرفته است، پژوهشگران به طور خستگی‌ناپذیری روی دستورالعمل‌هایی کار می‌کنند که می‌توانند بشریت را در زنده ماندن یاری دهند.

نخستین گام برای نابود کردن سیارک قاتل باید پیش از این که خیلی دیر شده باشد، برداشته شود. اگرچه به نظر می‌رسد آژانس فضایی آمریکا این موضوع را پوشش داده است اما بیش از ۲۰۰۰ سنگ فضایی بالقوه خطرناک وجود دارند که در شرف لغزش زیر رادار هستند.

ناسا در سال ۲۰۲۲ برای نخستین ماموریت دفاع از سیاره که «لحظه آرماگدون»(Armageddon moment) نامیده می‌شود، «آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه» یا «دارت»(DART) را انجام داد. هدف فضاپیمای دارت، قمری به نام «دیمورفوس»(Dimorphos) بود که به دور سیارک مادر خود موسوم به «دیدیموس»(Didymos) می‌چرخید.

در ۲۶ سپتامبر، جهان مشاهده کرد که «دارت» با سرعت ۱۵ هزار مایل در ساعت به سمت دیمورفوس اوج می‌گیرد تا آن را از مدار خود خارج کند و در روز اول مارس ۲۰۲۳، ناسا تأیید کرد که این ماموریت موفقیت‌آمیز بوده است.

دانشمندان «دانشگاه آریزونای شمالی»(NAU) گفتند: دارت به منظور اثبات مفهومی برای روش ضربه‌گیر جنبشی دفاع سیاره‌ای باید این موضوع را نشان می‌داد که می‌تواند یک سیارک و مدار مورد نظر را در طول برخورد با سرعت بالا هدف قرار دهد.

احتمال برخورد یک سیارک به اندازه سیارک «چیکشلوب»(Chicxulub) قاتل دایناسورها به سیاره ما، هر ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون سال یک بار است اما این رویداد غیرممکن نیست.

کارشناسان می‌گویند که اگر ناسا نتواند یک سنگ فضایی بزرگ را منحرف کند، بهترین راه این است که منطقه برخورد را ترک کنیم و از مناطق ساحلی دور شویم.

از آنجا که ۷۱ درصد زمین از آب تشکیل شده، احتمال سقوط سیارک در اقیانوس بیشتر است. هنگامی که این اتفاق بیفتد، برخورد می‌تواند سونامی‌های بزرگی را ایجاد کند که تمام زمین‌های مجاور را در بر می‌گیرد.

برای مثال، زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۹.۱ ریشتر در ۱۱ مارس ۲۰۱۱ در سواحل ژاپن رخ داد. این سونامی قوی، ذوب شدن سه راکتور را در نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما دایچی به همراه داشت و صدها هزار نفر از ساکنان مجبور شدند منطقه را تخلیه کنند. آمار رسمی منتشر شده در سال ۲۰۲۱، از ۱۹ هزار و ۷۴۷ کشته، ۶۲۴۲ مجروح و ۲۵۵۶ مفقود در این فاجعه خبر می‌دهد.

آثاری که ناشی از برخورد یک سیارک هستند، بسیار ویران‌گر خواهند بود.

نکته دیگر برای زنده ماندن این است که به دنبال پناهگاه زیرزمینی باشید. با وجود این، هنگامی که یک سیارک با زمین برخورد می‌کند، گرد و غبار، زباله‌ها و حتی گازهای سمی را انتشار می‌دهد که سال‌ها یا حتی دهه‌ها در جو باقی می‌مانند. در هر حال، دانشمندان بر این باورند که امن‌ترین مکان، پناهگاه زیرزمینی خواهد بود.

پناهگاه‌ها می‌توانند گران باشند و هزینه‌ای از ۲۰ هزار دلار تا یک میلیون دلار و بالاتر را شامل شوند. این موضوع، پناهگاه‌ها را بیشتر به یک مکان لوکس تبدیل می‌کند تا یک ضرورت.

یک شرکت به نام «دِ ویووز گروپ»(The Vivos Group)، پناهگاه‌هایی به قیمت ۳۵ هزار دلار با حداکثر ظرفیت ۲۴ نفر می‌سازد. مجموعه‌ای از این امکانات در داکوتای جنوبی، ۱۰ هزار نفر را در خود جای می‌دهند و به عنوان «طرح پشتیبان برای بشریت» مورد استقبال قرار دارند.

دانشمندان پیشنهاد می‌کنند که پس از برخورد، در پناهگاه بمانید تا زمانی که ثابت شود محیط زیست امن است. این اثبات امنیت را می‌توان با بررسی مداوم هوای بیرون برای اطمینان یافتن از برقراری شرایط عادی، اطمینان از فروکش کردن آتش و سیل و عدم باریدن باران اسیدی از آسمان انجام داد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: سیارک برخورد سیارک با زمین ماموریت دارت ناسا فناوری های چین معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري آئین نامه حمایت از نخبگان ایرانی بنياد ملي نخبگان دانشگاه تهران ناسا نخبگان چین فناوری های چین معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري آئین نامه حمایت از نخبگان ایرانی ناسا یک سیارک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۵۷۲۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف اتفاقی شهاب‌سنگ در ایران؛ قطعه‌ای زیبا از هسته یک سیاره را ببینید | تصویر

 مسعود کیانی، پژوهشگر و محقق زمین شناسی و مدیر موسسه گوهرشناسی و شهاب سنگ شناسی واحد فناور مستقر در مرکز رشد دانشگاه خوارزمی، درباره نتیجه یک آزمایش بر روی نمونه شهاب سنگی گفت: شهاب سنگ قطعاتی از اجسام فضایی مانند سیارات، سیارک ها و ستاره های دنباله دار هستند که در فضا سرگردان بوده و روی یک سیاره یا سیارک فرود می آیند. این سنگ ها دارای انواع مختلفی بوده که در چهار نیم میلیارد سال قبل شکل گرفته است و بدون هیچ تغییر شیمیایی قابل توجه ای در فضا در حال حرکت هستند که به آنها شهاب واره می گویند. هنگامی که این سنگ ها بر روی زمین سقوط می کنند به آنها شهاب سنگ گفته می شود.

براساس گزارش ایسنا، وی در ادامه به کشف جدید پژوهشگران اشاره کرد و گفت: اخیرا فردی از یکی روستاهای استان لرستان قطعه ای از یک نمونه سنگ فلزی که دارای چگالی بالا و جذب آهن ربای قوی بوده را به موسسه گوهرشناسی کیپا (کیانپارس) ارسال کرد. با توجه به مشکوک بودن این سنگ از نمونه ارسالی با استفاده از مقاطع میکروسکوپی و نمونه های شیمیایی آنالیز شده توسط میکروسکوپ الکترونی دانشگاه خوارزمی تهران این سنگ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

این محقق تصریح کرد: در این آزمایشات تخصصی و دقیق مشخص شد این نمونه با توجه به وجود بافت ویدمن اشتاتن(بافت مخصوص شهاب سنگ های آهنی) و درصد آهن و نیکل بالا یک قطعه شهاب سنگ آهنی است. در نمونه آزمایشی میزان خلوص آهن بالای نود درصد و مقدار نیکل حدود ۸ درصد است.

وی بیان کرد: طی مطالعات تکمیلی مشخص شد این شهاب سنگ مربوط به هسته یک سیاره یا سیارک بوده که طی برخوردهای فضایی بین اجرام فضایی متلاشی شده و قطعاتی از آن در فضا فاصله زیادی را طی کرده و سپس در سرزمین ایران فرود آمده است.